Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

universitatis N F

  • 1 res universitatis

    1) Латинский язык: общественное имущество
    2) юр.Н.П. вещи публичного служения

    Универсальный англо-русский словарь > res universitatis

  • 2 universitas

    ūnĭversĭtas, ātis, f. [id.], the whole.
    I.
    Lit.:

    universitas generis humani,

    Cic. N. D. 2, 65, 164:

    in universitate rerum,

    i. e. in the universe, id. ib. 1, 43, 120:

    communem rerum naturam universitatemque omnia continentem,

    id. ib. 1, 15, 39 B. and K.:

    hoc interdictum ad universitatem bonorum, non ad singulas res pertinet,

    Dig. 43, 2, 1:

    aedificii,

    ib. 41, 1, 7:

    aedium,

    ib. 41, 3, 23:

    non tantum universitati ejus attendas, verum etiam particulas persequaris,

    Plin. Ep. 1, 8, 3:

    orationis,

    id. ib. 2, 5, 7; cf. id. ib. 3, 15, 5: res per universitatem adquirere, in the aggregate, of succession to the entire property of a person, Gai Inst. 2, 97 sq.; 2, 191; Dig. 43, 3, 1, § 13.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    The whole number of things, the whole world, the universe:

    universitatis corpus,

    Cic. Univ. 5; so id. ib. 12:

    volubilis,

    Plin. 2, 5, 4, § 11:

    ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar obtuet puncti,

    Amm. 15, 1, 4.—
    B.
    A number of persons associated into one body, a society, company, community, guild, corporation, etc. (jurid. Lat.):

    universitatis sunt, non singulorum, veluti quae in civitatibus sunt theatra et stadia et similia et siqua alia sunt communia civitatum,

    Dig. 1, 8, 6: quae (res) publicae sunt nullius in bonis creduntur, ipsius enim universitatis esse creduntur, Gai Inst. 2, 11:

    quod cujusque universitatis nomine vel contra eam agetur,

    Dig. 3, 4, 2:

    de libertis universitatum,

    ib. 38, tit. 3; Gai Inst. 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > universitas

  • 3 universitas

    целость, a) совокупность отдельных вещей, составляющих одно целое, напр. gregis vel armenti vel equitii = universitatis (арот. singulorum capitum) ususfructus legatus (1. 70 § 3 D. 7, 1);

    univers. aedificii, aedium, прот. singulae res, corpora, ex quibus aedes constant (1. 7 § 11 D. 41, 1);

    univers. fundi, прот. singulae partes (1. 2 § 6 D. 41, 4);

    univers. agrorum (1. 239 § 8 D. 50, 16. 1. 51 § 1 D. 19, 2. Gai. II. 11. 97. 191);

    b) имущественная совокупность, все имущество вместе с принадлежащими к нему долгами, как одно целое, напр. hereditas, peculium, vel alia univers. (1. 20 § 10 D. 5, 3. 1. 1 § 4 D. 33, 4); особ. все имущество покойника (1. 3 pr. D. 37, 1. 1. 7 D. 48, 20. 1. 62 D. 41, 1), acquiri (§ 6 I. 2, 9. 1. 18 pr. D. 29, 1);

    fideicommissum universitatis, прот. speciale (1. 32 C. 6, 42);

    actio de universit. прот. singularum rerum petitio (1. 1 pr. D. 6, 1. 1. 1 § 1 D. 43, 2);

    c) совокупность людей, принадлежащих к известной корпорации, прот. singuli (1. 1 pr. 2 pr. 6 § 1 D. 1, 8. § 2 eod.);

    magister universitatis (1. 9 D. 46, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > universitas

  • 4 ūniversitās

        ūniversitās ātis, f    [universus], the whole, aggregate, entirety: generis humani, the whole human race: rerum, i. e. the universe.—The whole world, universe: in currum universitatis inponere.
    * * *
    universe, sum of all things; whole; over-all aspect; corporate body, community; university

    Latin-English dictionary > ūniversitās

  • 5 Университет

    - Universitas (studiorum);

    • профессор университета - professor universitatis;

    • студент университета - alumnus universitatis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Университет

  • 6 Университетский

    - universitarius, universitatis, ad studia universitatis pertinens;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Университетский

  • 7 auctrix

    auctrīx, īcis f. [ auctor ]
    1) создательница (materia a. universitatis Tert); виновница ( comoediae scelĕrum et libidĭnum auctrices Tert)
    2) юр. несущая ответственность за торговую сделку, поручительница CJ

    Латинско-русский словарь > auctrix

  • 8 conditor

    ōris m. [ condo ]
    основатель (urbis L, VM); создатель, творец (mundi Sen; universitatis Eccl); колонизатор ( insulae Su); родоначальник ( popufi Romani L); строитель ( arcis V); основоположник ( Peripateticae sectae Col); инициатор, виновник ( totius negotii C); учредитель ( ejus sacri L); автор (rerum PM; historiae Q)

    Латинско-русский словарь > conditor

  • 9 corpus

    oris n.
    1) тело, плоть ( corporis voluptates et dolores C); мясо (ossa subjecta corpori C)
    c. subducere Cделать худым
    c. amittere Lcr, Cхудеть
    c. facere Ph и in c. ire Q — полнеть, толстеть
    2) дородность, упитанность ( abiit corpus O)
    5) (описательно, обычно не переводится) живое существо, личность, человек, лицо ( vile atque infame corpus L)
    delecta virum (= virorum) corpora V(физически) отборные воины
    7) труп Cs etc.
    9) сущность, ядро (c. orationis Pt)
    10) (семенные) яички Ph, H = testiculi
    11) вещество, материя, масса ( aquae Lcr)
    c. materiae Lcrmateria
    12) основное вещество, элемент
    13) остов, корпус, кузов ( navis Cs)
    14) общественная организация, община
    c. civitatis Lвсе граждане
    totum c. rei publicae Cгосударство в целом
    15) сословие, звание, корпорация, цех (c. fabrorum Dig; militum Just; ejusdem corporis L)
    16) единое целое, стройная система (universitatis c. C)
    rerum naturae c. VP — мироздание, вселенная
    17) собрание, свод (c. omnis juris Romani L)
    18) общая сумма, масса ( patrimonii Dig)

    Латинско-русский словарь > corpus

  • 10 motator

    mōtātor, ōris m. [ moto ]
    приводящий в движение (m. sali Neptunus Eccl; universitatis m. animus Tert)

    Латинско-русский словарь > motator

  • 11 permeator

    permeātor, ōris m. [ permeo ]
    проникающий (spiritus p. universitatis Cleanthes ap. Tert)

    Латинско-русский словарь > permeator

  • 12 universitas

    ūniversitās, ātis f. [ universus ]
    1) целость, совокупность ( generis humani C)
    u. или u. rerum C — вселенная, мир
    2) объединение (людей), коллектив, корпорация ( magister universitatis Dig)

    Латинско-русский словарь > universitas

  • 13 Alma mater

    "Питающая мать".
    Традиционное образное название учебных заведений (чаще высших) по отношению к их питомцам.
    Профессоры и студенты Парижского университета переходят толпами в Оксфорд, и, наоборот, оксфордский студент, вытесненный смутами из своей alma mater, находит себе приют в Париже. (К. Д. Ушинский, О народности в общественном воспитании.)
    Личности, подобные Добролюбову и Помяловскому, развиваются и совершенствуются именно только тогда, когда стараются как можно скорее забыть все то, чем наградила их alma mater бурса. (Д. И. Писарев, Погибшие и погибающие.)
    Был вчера на публичной лекции нашего Z. Z. Удивляюсь, как это наша alma mater, не к ночи будь помянута, решается показать публике таких балбесов и патентованных тупиц, как этот Z. Z. (А. П. Чехов, Скучная история (из записок старого человека).)
    Alma mater universitatis, неизмеримость и величие науки, бескорыстное служение человечеству - все эти такие смешные в настоящее время слова, наполняли мою душу сладостным и гордым трепетом. (А. П. Куприн, Святая любовь.)
    □ К родным местам у себя в стране жизнь прибавила афганским специалистам названия многих наших городов, где находится альма-матер, как в старину студенты называли свои университеты. В их стенах они провели по пять - семь лет. Нередко начинали с русского алфавита, с букваря, а кончали дипломами, рефератами, иные и кандидатскими диссертациями. (А. Хохлов, Сайд и его друзья.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Alma mater

  • 14 conditor [2]

    2. conditor, ōris, m. (condo), I) der Anleger, Anordner, Gründer, Begründer, Urheber, Stifter, Schöpfer, a) auf rein mater. Wege: conditor et instructor convivii, Cic.: c. arcis, Verg.: universitatis, Weltschöpfer (v. Gott), Eccl.: u. so c. mundi, Sen. Phoen. 655. – bes. wie κτίστης, der Gründer einer Stadt, Pflanzstadt usw., oppidi, Sall.: urbis Romanae, Liv., urbis nostrae, Val. Max.: Aeneae, Liv.: coloniae, Inscr.: insulae, Ansiedler, Suet. – conditor noster (v. Romulus), Liv.: libentius conditoris (ihrer Gründerin, d.i. der Agrippina) nomine vocari, Tac. Germ. 28. – conditores Reatini, die Gr. der Stadt Reate, Suet. – T. Sicinium conditorem Veios sequi, Liv.: exit conditor urbe suā, Ov. – b) auf nicht rein mater. Wege: α) übh.: c. legum, Plaut.: eius sacri, Liv.: sacrarum opinionum, Religionsstifter, Sen.: conditores historiae, Solin.: impurae c. historiae, Ov.: Aristoteles c. Peripateticae sectae, Col.: conditores Stoicae sectae, Gell.: Hippocrates c. nostrae professionis (Kunst), Scrib.: u. (v. dems.) maximus ille medicorum et huius scientiae (Wissenszweiges) c., Sen.: Romanae libertatis, Liv.: ipse conditor totius negotii Guttam aspergit huic Bulbo, Cic. Clu. 71 (im Wortspiel mit 1. conditor u. mit Gutta u. gutta, Bulbus u. bulbus). – β) der Verfasser, Schilderer, Erzähler, rerum, v. Geschichtschreiber, Plin.: c. historiae, Quint.: pessimorum carminum, Curt.: Romani anni, v. Dichter der röm. Fasten, Ov.: absol., humilis tantis conditor actis, Tibull. 4, 1, 4. – II) der Aufbewahrer, c. factionis od. gregis, der Aufbewahrer, Verschließer der Vorräte, Geschirre usw. einer Renner-Partei, Corp. inscr. Lat. 6, 10046, 6 u. 10072; vgl. Friedländer in Marquardt-Wissowa Römische Staatsverwaltung2 III, 520 Anm. 5. – personif., Conditor, ein Feldgott der Römer, der über die Verwahrung des Getreides u. der Früchte gesetzt war, der Speicherer (Ggstz. Promitor, der Ausgeber), Serv. Verg. georg. 1, 21.

    lateinisch-deutsches > conditor [2]

  • 15 corpus

    corpus, oris, n. (altind. kcorpusp –, Gestalt, Schönheit, persisch karp, Körper), der Körper, die materielle Substanz, Ggstz. anima u. animus (vgl. die jurist. Definition b. Pompon. dig. 41, 3, 30), I) eig.: A) im allg., 1) als tierischer Körper, Leib, Acherusia templa, quo neque permanent animae, neque corpora nostra, Enn. b. Lucr.: animi voluptates et dolores nasci e corporis voluptatibus et doloribus, Cic.: corpore albo, mit weißem Teint, Plaut. – dah. umschr. für das lebende Wesen selbst, bes. das menschliche Individuum, die Person selbst (wie σῶμα), wenn bloß die materielle Substanz, das rein Körperliche gedacht wird (dgl. Thiel Verg. Aen. 2, 18 u. 365. Fabri Liv. 22, 22, 7), corpora ferarum, volantum, Lucr.: corpora amantum, Lucr.: delecta virûm corpora, Verg.: unum vile atque infame corpus, Liv. – bes. da, wo es äußere (bürgerliche) Freiheit, Leben u. Tod gilt, c. liberum, captivum, Sall. u. Liv.: pro tribus corporibus triginta milia talentûm auri accipias, Curt. Vgl. Mützell Curt. 4, 11 (43), 6. – 2) als leblose Substanz, Masse, individua corpora, Atome, Cic.: c. ferri, Lucr.: Neptuni, Meerwasser, Lucr.: aquae, Lucr.: piceae, Plin.: umschr. für den lebl. Stoff selbst, c. materiai, Lucr. – quot haberet corpora pulvis, wieviel Körner, Ov.: genitalia corpora, Elemente, Ov.

    B) insbes.: 1) das Fleisch am tierischen Körper, ossa subiecta corpori, Cic.: c. subducere, mager machen, Ov.: c. amittere, mager werden, (Fleisch) ablegen, Cic. (vgl. abiit corpusque colorque, Ov.), Ggstz. c. facere, Fleisch ansetzen, »sich einen Bauch zulegen, korpulent, dick u. fett werden« (griech. σωματοποιειν), Phaedr.; vgl. (über alle drei) die Auslgg. zu Phaedr. 3, 7, 5. – dah. a) das Holz unter der Rinde des Baumes, Plin. 17, 234. – b) bildl., in der Rhetor., das Markige, Kernige, Strotzende, das Mark im Ausdrucke (vgl. Spalding Quint. 2. 4, 5. Meyer Quint. 2, 10, 5), Quint.: orationis, Petron.: eloquentiae, das Materielle, der Kern, das Wesentlichste, Quint. – 2) der leblose Körper, Leichnam, Caes. u.a.: locus vacans corporum, leer von L., Sidon. – dah. poet. v. den Schatten od. Seelen der Verstorbenen, Verg. Aen. 6, 303 u. 306. – 3) im Ggstz. zum Kopf, der Rumpf, Ov. met. 11, 794. – 4) im obszönen Sinne, a) der Körper, insofern er der sinnlichen Lust preisgegeben wird, c. suum publicare vulgo, Plaut.: c. vulgare, sich preisgeben, jedem hingeben, Liv.: ex vulgato corpore genitum, i.e. ex prostibulo, Liv.: corpore quaestum facere, Plaut. – b) meton., die Hoden ( wie σῶμα, δέμας; vgl. Schwabe Phaedr. 3, 11, 3), damnum amissi corporis, Phaedr.: dedit hic pro corpore nummos, Hor.

    II) übtr., wie σῶμα = jedes wie ein Körper gegliederte Ganze, auch deutsch zuw. ein Körper, 1) der Körper eines Schiffes, das Gerippe, Caes. b. c. 1, 54, 2. – 2) der Körper, das Gebäude des Staates, totum c. rei publicae, Cic.: perturbatum imperii c., Flor. – 3) das wohlgeordnete, eng verbundene Ganze, die Gesamtmasse, die Gesamtheit, a) die Gesamtheit, der Komplex der Befestigungswerke, Caes. b. G. 7, 72, 2. – u. eines Landes, Sicilia dirempta velut a corpore maiore, Iustin. 4, 1, 1. – b) das Ganze der Welt (griech. το τοῦ κόσμου σῶμα), rerum naturae corpus, Vell.: universitatis c., Cic. – c) von Schriftwerken, das Werk, das Gesamtwerk, die Sammlung (s. Gräve u. Korte Cic. ep. 5, 12, 4), Cic. u.a.: c. architecturae, Vitr.: c. omnis iuris Romani, Liv.; dah. Corpus iuris, als Titel der röm. Gesetzsammlung, Cod. Iust. 5, 13. – d) übh., Gesamtheit von Dingen, die Masse, Gesamtmasse, Summe, c. rationum, c. patrimonii, ICt.: corpora omnia maternae hereditatis, ICt. – e) der Körper = ein Komplex, Verein von Menschen, α) eines Staates, eines Gemeinwesens, der Verband, die Gemeinde, die Gesamtmasse, corpus nullum civitatis nec senatus nec plebis concilium nec magistratus esse, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes (von den verschiedenen Einwohnern einer Stadt), Liv.: commixti corpore (mit der Gesamtmasse der Latiner) tantum subsident Teucri, Verg.: toto certatum est corpore regni, Verg.: fiunt de uno populo duo corpora, Iustin. Vgl. Walther Tac. Germ. 39. p. 88. Fittbogen Iustin. 3, 2, 2. – β) eines Ursprungs, einer Beschäftigung, der Stand, die Korporation, die Kaste, die Innung, eiusdem corporis, Liv.: sui corporis rex, Liv.: c. militum, Iustin.: c. fabrorum, ICt.: late fusum id corpus, Volksklasse, Stand, Tac. Vgl. Drak. Liv. 1, 17, 2.

    lateinisch-deutsches > corpus

  • 16 instar

    īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – / Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..

    lateinisch-deutsches > instar

  • 17 institutor

    īnstitūtor, ōris, m. (instituo), I) der Errichter, Einrichter, Anleger usw., sordidissimorum artificiorum, Betreiber, Sen. de ben. 6, 17, 1 Haase (Gertz liest institores): materiae, Schöpfer, Lact: et hominis et universitatis creator et institutor, Tert.: institutores veteres, Gründer (einer Stadt), Amm. – II) der Unterweiser, Lehrer, mentis, Augustin. epist. 257 extr.: morum et actuum imperialium, Treb. Poll. trig. tyr. 3, 1: litterarum, im Lesen, Edict. Diocl. 7, 66: ineptarum religionum, Lact. 1, 22, 7: Plur., institutores (Hofmeister) eorum, Pacat. pan. 8, 5: absol., Lampr. Comm. 1, 7.

    lateinisch-deutsches > institutor

  • 18 universitas

    ūniversitās, ātis, f. (universus), der Inbegriff aller Dinge eines Ganzen, die Gesamtheit, das Ganze, I) eig. (Ggstz. pars, portiones): generis humani, das ganze menschliche Geschlecht, Cic.: rerum, das Weltall, Cic.: universitatem commendat, die ganze Rede, die Rede überhaupt, Plin. ep.: bonorum, sämtliche Güter (Vermögen), ICt.: aedificii, ICt. – II) übtr.: A) die Gesamtheit der Dinge, die Welt, das Weltall, Cic. u.a.: corpus universitatis (sc. rerum), Cic. – B) eine gesellschaftliche Gesamtheit, das Kollegium, die Gilde, Kommune, auch im Plur., ICt.

    lateinisch-deutsches > universitas

  • 19 Weltall

    Weltall, universitas rerum. universitatis corpus, auch bl. universitas. opus universum, auch bl. universum. mundi universitas. mundus omnis od. universus (die Gesamtheit der Dinge, das All). – rerum od. omnium rerum natura. rerum naturae corpus od. opus (die ganze Schöpfung).

    deutsch-lateinisches > Weltall

  • 20 вещи публичного служения

    leg.N.P. national property, res in patrimonio populi, res universitatis, things of common use

    Универсальный русско-английский словарь > вещи публичного служения

См. также в других словарях:

  • Camponotus universitatis — Taxobox name = Camponotus universitatis status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hymenoptera familia = Formicidae genus = Camponotus species = C. universitatis binomial = Camponotus… …   Wikipedia

  • Acta Universitatis Szegediensis — Publications of the University of Szeged under the collective title of Acta Universitatis Szegediensis : * [http://www.sci.u szeged.hu/ABS/ Acta Biologica Szegediensis ] * [http://www.sci.u szeged.hu/eghajlattan/akta.html Acta Climatologica ] *… …   Wikipedia

  • Et stet nomen universitatis — And the name of the corporation may remain. See 1 Bl Comm 469 …   Ballentine's law dictionary

  • res universitatis — (Civil law.) Things in common, things which belong to it community. See Mackeldey s Roman Law § 170 …   Ballentine's law dictionary

  • res universitatis — ˈrāˌsünəˌversəˈtäd.ə̇s, ˈrēˌzünəˌvərsəˈtād. noun plural Etymology: Latin : things belonging under Roman or civil law to a society, corporation, university, or other community or public or private group for the use of the group and not the… …   Useful english dictionary

  • Histoire de l'Université de Paris — L Histoire de l Université de Paris est un livre écrit au XVIIe siècle par César Egasse du Boulay. Cet ouvrage couvre la période présumée de fondation de l université de Paris à l époque de Charlemagne, en 800, jusqu à 1600. Sommaire 1 Le… …   Wikipédia en Français

  • Histoire De L'Université De Paris — L Histoire de l Université de Paris est un livre écrit au XVIIe siècle par César Egasse du Boulay. Cet ouvrage couvre la période présumée de fondation de l université de Paris à l époque de Charlemagne, en 800, jusqu à 1600. Sommaire 1 Le… …   Wikipédia en Français

  • Histoire de l'Universite de Paris — Histoire de l Université de Paris L Histoire de l Université de Paris est un livre écrit au XVIIe siècle par César Egasse du Boulay. Cet ouvrage couvre la période présumée de fondation de l université de Paris à l époque de Charlemagne, en… …   Wikipédia en Français

  • Histoire de l'Université de Paris (livre) — Histoire de l Université de Paris L Histoire de l Université de Paris est un livre écrit au XVIIe siècle par César Egasse du Boulay. Cet ouvrage couvre la période présumée de fondation de l université de Paris à l époque de Charlemagne, en… …   Wikipédia en Français

  • Histoire de l'université de paris — L Histoire de l Université de Paris est un livre écrit au XVIIe siècle par César Egasse du Boulay. Cet ouvrage couvre la période présumée de fondation de l université de Paris à l époque de Charlemagne, en 800, jusqu à 1600. Sommaire 1 Le… …   Wikipédia en Français

  • Department of Musicology (Palacký University, Faculty of Philosophy) — Department of Musicology of Palacký University Faculty of Philosophy Katedra muzikologie Filosofické Fakulty Univerzity Palackého Established 1946 1992 (in its prese …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»